| Nie jestem człowiekiem |
| Nie jestem człowiekiem cz. 1 - Nie, nie nie i jeszcze raz nie! - powiedziałam do starej. Mam chodzić na balet?! Ocipiała?! Ja?! Eee nieważne idę spać. W końcu jutro pierwsza lekcja baletu. Co ja w ogóle gadam?! Dobranoc! Dobra dzisiaj historia. Niee! Ja nie wytrzymam, idę na wagary. Poszłam do centrum handlowego i spotkałam tam kilku kolesi. Wyglądali jak hipisi... Nagle jeden zawołał za mną: -Ej mała, chodź tu! Pokażemy Ci coś po którym zrobi ci się lepiej! - Jasne już idę! - odpowiedziałam im No i poszłam. Kazali mi łyknąć jakieś tabletki. Myślałam że to jakieś narkotyki no ale cóż łyknęłam. I nagle ręce zaczęły mi się trząść ręce, wszystko co widziałam zniknęło, upadłam. Zaciągnęli mnie do jakiegoś mieszkania. Gdy się obudziłam byłam niezmiernie blada, wysoka (180cm a nie jak wcześniej 155cm) i moje włosy były lekko falowane a nie proste. Byłam kimś innym! Nagle banda przyprowadziła moją mamę a ja... Ja się na nią rzuciłam! No może nie na nią ale na jej szyję! Kiedy się opanowałam moje blade usta były czerwone i spływała po nich krew. Moja mama była sina i martwa. Chciałam się rozpłakać ale, ale nie mogłam! Co cię ze mną działo?! Pomyślałam że może się prześpię ale to było nie osiągalne. Później jeden z bandziorów powiedział mi: - Już nie jesteś człowiekiem tylko wampirem! I rzuciłaś się na swoją starą, naiwna!!! - i zaczął się śmiać Ja?! Ja byłam wampirem?! Ale jak to możliwe?! Przecież one nie istnieją. Ale jak inaczej wytłumaczyć to że zabiłam własną matkę tylko zębami?! _________________ Dalsze części na blogu http://mojeopowiadaniaxd.blogspot.com/ |