| Nela i inni |
| Hej, jestem Nela! Mam piętnaście lat, rude włosy i zielone oczy. Chodzę do gimnazjum nr. 17, w Brelicach. Tam też urodziłam się i mieszkam do dziś. Opowiem wam o moim szkolnym życiu, gdyż jest jedyne w swoim rodzaju. Sami się przekonajcie! -Nelka! Neli! Siedzisz?- dało się słyszeć głos zza moich pleców. To był Daniel, taki chłopak, który buja się we mnie od pierwszej klasy. Nawet nie próbowałam się odwrócić, nie miałam powodu. -No Nel! Nelu! No nie mogę, jesteś taka upar... -Danielu!-przerwała mu pani Głogowska- jest coś, czym chciałbyś się z nami podzielić? -Tak, w zasadzie tak!- odparł po namyśle- Proszę pani, mogę usiąść z Nelą? Zapomniałem ćwiczeń! -Cóż, jest to twoje trzecie nieprzygotowanie, a zatem jedynka. W takim razie dobrze, siądź z nią. Daniel uśmiechnął się perfidnie i usiadł koło mnie. Rany, jak ja go nie cierpię! Wiedząc, że nie skupię się na słowach nauczycielki, zaczepiana przez niego, zaczęłam bazgrać sobie autoportret w szkicowniku. Ten oczywiście gapił się, jakby pierwszy raz ołówek widział. -Ty, masz talent. Nauczysz mnie rysować?- dokładnie wiadomo było, że zaraz zaproponuje "naukę" u niego, po lekcjach. -Eh, no dobrze. Pod warunkiem, że pozwolisz mi się skupić! Daniel wzruszył ramionami i zaczął robić notatkę z lekcji. Do końca zajęć siedział cicho, chyba serio zależało mu na tym spotkaniu. C.D.N. --> Proszę nie patrzeć na użyte słowa i poprawność, to taki jakby "pamiętnik" wymyślonej przeze mnie bohaterki. :] Zapraszam do komentowania. |